نام اختصاری: B2MG
سایر نام ها: بتا 2 ميكروگلوبولين
بخش مورد انجام: آنالیز هورمون
نوع نمونه قابل اندازه گیری : سرم،
حجم نمونه مورد نیاز: 1ml ← سرم
شرایط نمونه گیری:
نیاز به ناشتایی نمی باشد.
در صورت انجام آزمایش به روش رادیوایمونواسی، بایستی بیمار یک هفته قبل از انجام آزمایش، رادیوایزوتوپ ( مواد حاجب) دریافت نکرده باشد.
ملاحظات نمونه گیری:
مطابق دستورالعمل آزمایشگاه از بیمار نمونه خون وریدی گرفته شود.
محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.
سرم جدا شده باید شفاف و عاری از فیبرین ، همولیز و یا لیپمیک باشد.
مصرف آنتی بیوتیکهایی نظیر جنتامایسین و توبرامایسین، داروهایی نظیر سیکلوسپورین و لیتیم یا دریافت مواد حاجب توسط بیمار قبل از نمونه گیری را ثبت نمایید.
موارد عدم پذیرش نمونه:
سرم لیپمیک و همولیز شدید
پلاسما
شرایط نگهداری:
سرم در 4oC به مدت 72 ساعت و در -20oC به مدت 6 ماه پایدار است.
ادرار تازه یا 24 ساعته با pH خنثی به مدت یک سال در -20oC پایدار است.
مایع مغزی- نخاعی (CSF) در 4oC به مدت 72 ساعت و در -20oC به مدت 6 ماه پایدار است.
اطلاعات تکمیلی:
بتا دو میکرو گلوبولین (B2MG) یک پروتئین سرمی با وزن مولکولی پایین است که از غشاء سلولی مشتق میگردد و جزء ثابت زنجیره سبک کمپلکس آنتیژن لکوسیت انسانی کلاس I میباشد. وزن مولکولی B2MGفقط 8/11 کیلودالتون بوده و از طریق گلومرولهای کلیوی فیلتره شده و در توبولها بازجذب میگردد. B2MG یک تومور مارکر غیراختصاصی است چرا که مقادیر افزایش یافته آن در تعدادی از بیماریها شامل نارسایی کلیه (به هر دلیل)، مولتیپل میلوما، لنفوما، نئوپلاسمها از جمله سارکومها، التهاب مزمن، آمیلوئیدوز و نقص ایمنی همراه با عوارض گرانولوماتوز دیده میشود.
B2MGسرم پاسخ افراد مبتلا به لنفوم با درجه پایین را پیشگویی میکند به این ترتیب که در بیماران با سطح سرمی کمتر از 0.3 mg/dl در طول 42 ماه هیچگونه پسرفتی مشاهده نشده است.
در موارد آسیب کلیوی ناشی از آمینوگلیکوزیدها، B2MG سرم قبل از کراتینین سرم غیرطبیعی میگردد. در بیماران مبتلا به ایدز با بیماری پیشرونده خصوصاً کسانی که مبتلا به عفونتهای فرصتطلب میگردند، B2MG سرم افزایش مییابد و پس از درمان کاهش مییابد. اندازهگیری B2MG به همراه CD4 در این بیماران جهت پیشگویی تبدیل و پیشروی فرد آلوده به ویروس HIV به سمت ایدز در طول سه سال آینده مفید است.
به نظر میآید از B2MG بتوان برای شناسایی مواردی از آمیلوئیدوز اولیه که عاقبت مطلوبی ندارند استفاده کرد ولی در این بیماران اندکسی از پاسخ به درمان نخواهد بود.
کاربردهای بالینی:
سرم: به عنوان شاخص توموري براي ارزیابی (پیش آگهی) تومورهاي خوني از قبيل لنفوم ها ( بویژه مولتیپل مایلوما) يا لوسمي ها.
ادرار 24 ساعته: ارزیابی عملکرد توبولهای کلیوی در اختلالات توبولار کلیوی.
CSF: ردیابی متاستازهای لنفوئیدی و لوسمیک در سیستم عصبی مرکزی (CNS)
روش مرجع : نفلومتری
روش ارجح: RIA و IRMA
سایر روش ها : ELISA، HIA (Tina-quant, Hemogenus Immunoassay)
مقادیر مرجع: بین آزمایشگاهها، تفاوت قابل توجهی وجود دارد. آزمایشگاه مرجع cut off سرم را کمتر از 0.27mg/dl در نظر میگیرد.
میانگین مقادیر را میتوان اینگونه در نظر گرفت:
v سرم:
نوزادان: 0.3 mg/dl یا 3 mg/L
0 تا 59 سال: 0.19 mg/dl یا 1.9 mg/L
60 تا 69 سال: 0.21 mg/dl یا 2.1 mg/L
بالای 69 سال: 0.24 mg/dl یا 2.4 mg/L
v ادرار 24 ساعته: 120 µg/day>
v مایع مغزی- نخاعی (CSF): – 0.24 mg/dl 0
افزايش سطح ادراري : بيماري توبولي كليوي، مسموميت دارويي كليوي، بيماري كليوي در اثر فلزات سنگين، لنفوم ها، لوسمي، مولتیپل میلوما، ايدز
افزايش سطح سرمي : لنفوم،لوسمي، مولتیپل میلوما، بيماري گلومورلي كليه، رد پيوند كليه، فرايندهاي التهابي مزمن
تفسیر:
ارزیابی پیشآگهی در مولتیپل میلوما: میزان B2MG سرمی بیانگر سایز (اندازه) تومور، سرعت رشد و عملکرد کلیوی است. در هنگام تظاهر بیماری، مقادیر کمتر از 0.4 mg/dl با بهترین و مقادیر بالای 2 mg/dl ، با بدترین پیشآگهی همراهند.
● ارزیابی عملکرد توبولهای کلیوی: در گذشته از اندازهگیری B2MG ادراری برای ارزیابی عملکرد توبولی کلیه استفاده میشد ولی در حال حاضر کمتر برای این منظور استفاده میشود.
● سطوح B2MG در CSF برای ردیابی متاستازهای لنفوئیدی و لوسمیک در سیستم اعصاب مرکزی (CNS) مفید خواهد بود.
عوامل مداخله گر:
B2MG در ادرار بسيار اسيدي ناپايدار است.
تصوير برداري هسته اي مي تواند در نتايج آزمايش به روش رادیوايمنواسي (RIA) تداخل نماید.
وجود خون در ادرار، مصرف بعضی از آنتی بیوتیک ها نظیر جنتامایسین و توبرامایسین و مواد حاجب منجر به تداخل در نتایج آزمون می گردد.
مصرف داروهای TDM نظیر سیکلوسپورین و لیتیم میزان B2MG در سرم را افزایش می دهد.
افزایش B2MGدر بیماری کرون، هپاتیت، سارکوئیدوز، واسکولیت، پرکاری تیروئید، عفونتهای ویروسی و برخی از بدخیمیها، مزیت استفاده از سطوح سرمی را کاهش داده است.
توضیحات:
در افراد مبتلا به ایدز اندازه گیری B2MG پیشرفت بیماری را پیش بینی می کند.
در التهاب بافتها، در نقایص خودایمنی، بیماریهای لنفوئیدی بدخیم نظیر مولتیپل میلوما و عفونتهای ویروسی میزان B2MG افزایش می یابد.
در لنفوم ها و لوسمی های حاد با درگیری سیستم اعصاب مرکزی میزان B2MG افزایش می یابد.
