نام اختصاری: CA 19-9
سایر نام ها: کربوهیدات آنتی ژن 9-19، Cancer Antigen 19-9، GI Cancer Antigen
بخش مورد انجام: آنالیز هورمون
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم يا پلاسما
حجم نمونه مورد نیاز: 0.6 ml
شرایط نمونه گیری: نياز به ناشتايي نمي باشد.
ملاحظات نمونه گیری: بيمار را از لحاظ عاطفي تقويت كنيد زيرا آزمايش سرطان بسيار تنش زا مي باشد.
موارد عدم پذیرش نمونه: همولیز شدید نمونه مورد قبول نمی باشد.
شرایط نگهداری:
انتقال بين آزمايشگاه پذيرش كننده و آزمايشگاه انجام دهنده بايد به صورت منجمد شده صورت گيرد.
در دماي C˚4 تا 7 روز و در دمای C˚20- تا 3 ماه پایدار است. در دمای اتاق (RT) 24 ساعت پایدار است.
براي نگهداري بيش از 24 ساعت بايد در یخچال یا فریزر نگهداری شود.
از فريز كردن پلاسما خودداري شود.
از دوباره آب كردن و فريز كردن سرم خودداري شود.
کاربردهای بالینی :
ارزیابی مبتلایان به سرطان های معده، لوزالمعده و کبدی- صفراوی
پایش پس از درمان مبتلایان به سرطان های معده، لوزالمعده و کبدی- صفراوی
روش مرجع: ایمونو اسی آنزیمی (EIA)
روش ارجح: کمی لومینوسانس
سایر روشها: IRMA
مقادیر طبیعی: <55 IU/mlیا <55 KU/L
این تومور مارکر اختصاصی جهت تشخیص بدخیمی نمی باشد و مقادیر اندازه گیری شده با روش های مختلف ممکن است متفاوت باشد.
تفسیر: تمام انواع تومورهای گوارشی و آدنوکارسینوما به این آزمایش حساسند ولی بالاترین حساسیت از آن تومور لوزالمعده (پانکراس) با 80-70 % حساسیت است. حساسیت آزمایش با اندازه تومور ارتباطی ندارد. اما برای پیگیری موارد بیماری مؤثر است. مقادیر خیلی بالا ( >1000) متاستاتیک (تهاجم به سایر بافتها) است. افزایش در موارد التهابی غیر توموری از جمله التهاب پانکراس (پانکراتیت)، التهاب کیسه صفرا (کوله سیستیت)، التهاب کبد (هپاتیت )، سیروز و سیستیک فیبروزیس نیز مشاهده می شود. اندازه گیری توأم CA 19-9 و CEA برای پیگیری بیماران مبتلا به کانسر معده مفید بوده و 94% حساسیت دارد . CA 19-9 برای مبتلایان به کانسر پانکراس به تنهایی ترجیح داده می شود و CEA به تنهایی برای مبتلایان به کانسر کولو رکتال انتخاب مناسبی است.
افزایش سطح : سرطان لوزالمعده، سرطان كبدي- صفراوي ، پانكراتيت، كوله سيتيت، سيروز، سرطان معده، سرطان كولوركتال، سنگ صفراوي، سرطان ريه.
عوامل مداخله گر: دیده نشده است.
توضیحات:
تومور مارکر CA 19-9 برای تأیید تشخیص تومورهای معده، لوزالمعده یا کبدی- صفراوی و ارزیابی پاسخ بیماران به درمان استفاده می شود.
بیماران دچار پانکراتیت، سنگ های صفراوی، سیروز، بیماری التهابی روده یا سیستیک فیبروزیس نیز ممکن است افزایش اندکی در سطح CA 19-9 داشته باشند.
در 7-6% مبتلایان به بدخیمی های غیرگوارشی نیز ممکن است افزایش سطح CA 19-9 مشاهده شود.
تومور مارکر CA 19-9 به عنوان آزمونی جهت غربالگری تومورهای معده، لوزالمعده (پانکراس) یا کبدی- صفراوی قابل استفاده در کل جمعیت نیست. زیرا فاقد حساسیت و اختصاصیت (ویژگی) لازم می باشد.
بعضی افراد آنتی ژن CA 19-9 را بیان نمی کنند. در نتیجه در این گونه افراد مقادیر پایین نشان دهنده بهبودی یا عود بیماری نمی باشد.
