نام اختصاری: RF
سایر نام ها: فاکتور روماتوئید، Rheumatoid Arthritis Factor (RA)
بخش مورد انجام : بیوشیمی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم تازه یا نگهداری شده در C◦ 4 به مدت 24 ساعت
حجم نمونه مورد نیاز: ml 1
شرایط نمونه گیری: نیاز به ناشتایی یا آمادگی خاصی نمی باشد.
ملاحظات نمونه گیری:
از ذوب کردن و منجمد کردن مجدد سرم باید خودداری گردد و از پلاسما نیز نمی توان استفاده کرد.
موارد عدم پذیرش نمونه:
نمونه همولیز و لیپمیک شدید در نتایج تداخل ایجاد کرده و باعث مثبت کاذب آزمایش می شود.
شرایط نگهداری: نمونه در C◦ 4 و C◦ 20- به مدت 14 روز پایدار است.
کاربردهای بالینی:
آزمایش RF متدوال ترین و ساده ترین راه برای تشخیص احتمال آرتریت روماتوئید می باشد.
روش مرجع: نفلومتری
روش ارجح: RIA، ELISA و نفلومتری
مقادیر طبیعی: lu/ml 15 >
تفسیر: در 90- 80 درصد از بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید تیتر بالای RF از کلاس IgM مشاهده می شود. در 15 درصد موارد RF از کلاس IgG می باشد. غلظت سرمی RF بستگی به درجات التهاب و بیماری نوسان دارد و در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید مزمن افزایش می یابد. این فاکتور در سایر بیماری ها نظیر لوپوس اریتروماتوز، عفونت های باکتریایی مزمن، سندرم شوگران و درماتومیوزیت، بیماری های عفونی (سل، جذام، آندوکاردیت تحت حاد باکتریایی، هپاتیت مزمن فعال، انفولانزا، مونوکلئوز عفونی، سیفلیس ، سارکوئیدوز، سیروز صفراوی، لوسمی و پیلونفریت مثبت می شود.
عوامل مداخله گر:
1- نمونه شدیداً لیپمیک و همولیز با عث مثبت کاذب می شود.
2- وجود کرایوگلوبولین و کمپلکس ایمنی در سرم باعث مثبت کاذب می شود.
3- نتایج در بیماران مسن اغلب مثبت کاذب می شود.
توضیحات:
فقدان RF در سرم تشخیص وجود آرتریت روماتوئید را رد نمی کند ( موارد JRA).
