نام اختصاری: ASMAs ، SMAs
سایر نام ها: Anti Smooth Muscle ، Smooth Muscle antibody
بخش انجام دهنده: ایمونولوژی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم
حجم نمونه مورد نیاز: 0.5 ml
شرایط نمونه گیری: نیاز به ناشتایی یا آمادگی خاصی نمی باشد.
ملاحظات نمونه گیری:
نمونه گیری از خون وریدی صورت می گیرد.
محل خونگیری را از نظر خونریزی، هماتوم ویا عفونت کنترل نمایید. بیماران مبتلا به یرقان غالباً به علت کمبود ویتامین K، اختلالات خونریزی دهنده دارند.
پس از جداسازی سرم، آن را تا زمان انجام آزمایش در یخچال ( 8- 2 درجه سانتیگراد) قرار دهید.
موارد عدم پذیرش نمونه: سرم به شدت همولیز و یا لیپمیک.
شرایط نگهداری: نمونه در دمای c ˚4 و c ˚20- تا 14 روز پایدار است.
کاربردهای بالینی: ارزیابی بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی، بویژه تشخیص افتراقی بیمارانی که مشکوک به هپاتیت مزمن فعال خود ایمنی (CAH) می باشند.
آزمایش ASMAs همراه با آزمایش AMA ( آنتی بادی ضد میتوکندری)، در تشخیص افتراقی سیروز اولیه صفراوی و هپاتیت مزمن فعال خود ایمن از سایر بیماریهای کبدی کاربرد دارد. همچنین ASMAs در تشخیص مونونوکلئوز عفونی به عنوان تست کمک تشخیصی کاربرد دارد.
روش مرجع: –
روش ارجح: ایمونوبلاتینگ (IB)، ایمونوفلوئورسنت غیر مستقیم (IFA).
سایر روشها: الایزا (ELISA)، تستهای عملکرد کبدی (LFT).
مقادیر مرجع: تیتر 1:20> منفی گزارش می گردد.
تیتر آنتی بادی در محدوده1:80 تا 1:320 معمولاً در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن فعال رخ می دهد؛ تیتر پایین تر (معمولاً 1:80 >) ممکن است در سایر بیماریهای کبدی رخ دهد. (مایوکلنیک)
تفسیر: ASMAs نوعی اُتو آنتی بادی از کلاس IgG و IgM است که بر علیه پروتئین اسکلتی به نام اکتین (F و G) موجود در عضله صاف ترشح می شود. تیتر ASMAs در سرم طبیعی بیش از 1:20 نمی باشد. ASMAs معمول ترین آنتی بادی شناخته شده برای تشخیص هپاتیت مزمن فعال خود ایمنی (CAH) است و در 80%- 70% مبتلایان به CAH وجود دارد. بیماران مبتلا به برخی از انواع CAH از نظر آنتی بادی ASMAs مثبت نمی باشند. این بیماری احتمالاً نوعی بیماری خودایمن است که غالباً در زنان بزرگسال پدید می آید. تظاهرات بالینی CAH مشابه هپاتیت ویروسی است. تابلوی بالینی مذکور به همراه شاخص های آسیب شناختی و سرولوژیکی باید بیش از 6 ماه وجود داشته باشد تا بیماری تحت عنوان CAH طبقه بندی گردد.
ASMAs اختصاصی برای CAH نمی باشد و در بیماران مبتلا به عفونتهای ویروسی، بدخیمی، مولتیپل اسکلروز، سیروز صفراوی اولیه و عفونتهای مایکوپلاسمایی نیز ممکن است مثبت گردد. تیتر ASMAs غالباً در این بیماریها پایین است(معمولاً 1:80 >). این تیترها نه تنها در تعیین پیش آگهی بیماری سودمند نیستند، بلکه نشاندهنده پاسخ به درمان نیز نمی باشند. (پاگانا)
افزایش سطح بالاتر از 70 درصد: هپاتیت مزمن فعال خود ایمنی (CAH) و هپاتیت مونونوکلئوزی.
افزایش سطح کمتر از 30 درصد: سیروز صفراوی اولیه، هپاتیت ویروسی، مولتیپل اسکلروز، بدخیمی، آسم.
عوامل مداخله گر:
همولیز در نتایج آزمایش ایجاد تداخل می نماید.
مصرف نیتروفورانتائین سبب افزایش کاذب ASMAs می شود.
در افراد دارای ANAمثبت بالا، ممکن است ASMAs بطور کاذب افزایش یابد. زیرا این آنتی بادیها (ANA) نیز رنگ فلوئورسنت را به خود می گیرند.
توضیحات:
در هپاتیت اُتوایمیون نوع یک افزایش ASMAs، ANA و ایمونوگلوبولینها (غالباً IgG) مشاهده می گردد.
کمتر از 2% افراد نرمال دارای تیتر پایین ASMAs می باشند.
ASMAs از آنتی بادیهای خود ایمن می باشد و در زنان جوان بیشتر مشاهده می گردد.
ASMAs در سیروز و هپاتیت حاد الکلی مشاهده نمی شود. همچنین این اُتوآنتی بادی به همراه ANA در هپاتیت لوپوئیدی دیده می شود.
در بیشتر از 20 درصد بیماران مبتلا به آسم، ASMAs ترشح می شود. تستهای عملکرد کبدی به تشخیص بیماری کمک می کند. برای تأیید نتایج بیوپسی کبد ضروری است.
