نام اختصاری: Borrelia-IgM
سایر نام ها: آنتی بادی بورلیا بورگدوفری،
Borrelia burgdorferi Antibody, IgM – ELISA, Lyme Disease Serology, Serum, Lyme Disease Ab, Immunoblot,
بخش انجام دهنده: ایمونولوژی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم (ترجیحاً)، پلاسما
حجم نمونه مورد نیاز: 0.5 ml
نیاز به ناشتایی یا آمادگی خاصی نمی باشد. شرایط نمونه گیری:
ملاحظات نمونه گیری:
از بیمار نمونه خون وریدی گرفته و آنرا در لوله های جداکننده سرم یا لوله های هپارینه جمع آوری نمایید.
محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.
نمونه را سانتریفیوژ نموده و سرم یا پلاسما هپارینه را در ویال های مخصوص جمع آوری نموده و تا زمان آزمایش در یخچال نگهداری می کنیم.
در زمان نمونه گیری باید شرح حالی از بیمار گرفته شود و وضعیت بیمار از نظر دوره حاد یا نقاهت یادداشت گردد.
موارد عدم پذیرش نمونه:
نمونه آلوده شده
نمونه گرما دیده
ذوب و فریز مکرر نمونه
نمونه همولیزه
نمونه لیپمیک شدید
نمونه ایکتریک (بیلی روبین بالا) شدید
سایر مایعات بدن
شرایط نگهداری: نمونه پس از جداسازی سرم، در دمای اتاق تا 48 ساعت پایدار است. پایداری نمونه در دمای 2-8oC ، 14 روز و در -20oC یک سال می باشد.
کاربردهای بالینی:
تشخیص بیماری لایم (Lyme Disease)
به عنوان یک آزمون غربالگری سرولوژیک حساس (توسط ELISA) برای افراد مشکوک به بیماری لایم
روش مرجع: Quantitative Western Blot
روش ارجح: ELISA
سایر روشها: IFA، PCR، Immunoblotting ، Chemiluminescent Immunoassay (CLIA)
مقادیر مرجع: بر اساس روش الایزا واحد Nova Tec Unites
منفی: < 9 NTU
مشکوک: 9-11 NTU
مثبت: > 11 NTU
اطلاعات تکمیلی: بیماری لایم (Lyme Disease) نوعی عفونت اسپیروکتی چندسیستمی است. حداقل سه گونه از جنس بورلیا ، بورلیا بورگدورفری، بورلیا آفزلی و بورلیا گارینی وجود دارند که گونه بورلیا بورگدوفری عامل این بیماری است. این عوامل بوسیله نیش خانواده نوعی کنه به نام اکسودس (Ixodes ) منتقل می‌شوند. آهو و موش در چرخه این بیماری، با اهمیت هستند. مهمترین علائم بیماری تب، سردرد، خستگی، افسردگی و خارش پوستی هستند. شروع بیماری با علائم پوستی به نام اریتما کرونیکوم میگرانس (Erythema chronicum migrans) یا ECM است که به نام «چشم گاو» هم شناخته می‌شود. بیمار تب، سردرد، سفتی گردن، میالژی، آرترالژی و اریتم مزمن مهاجر دارد. بیمار بعدها ممکن است تظاهرات مفصلی و عصبی نیز داشته باشد. بیماری دارای سه مرحله است:
مرحله یک شامل علائم شبه سرماخوردگی و پوستی است.
مرحله دو شامل علائم عصبی مثل فلج بل ( بلز پالسی) و علائم قلبی مثل بلوک گره دهلیزی-بطنی (AV node) است.
مرحله سه شامل تظاهرات مفصلی مثل مونوآرتریت مزمن و پلی آرتریت مهاجر است.
برای تشخیص بیماری لایم دو راه وجود دارد که عبارت است از:
• آزمایش های خون
• نمونه برداری از پوست یا بیوپسی پوست
تفسیر: نتایج منفی: عدم مشاهده انتی بادی کلاس IgM . این نتیجه، ابتلا به عفونت برولیا بورگدوفری را رد نمی کند. بیماران در مراحل اولیه بیماری ممکن است آنتی بادی کلاس IgM در حد قابل شناسایی تولید نکند. درمان با انتی بیوتیک در مراحل اولیه بیماری ممکن است مانع تولید آنتی بادی در سطح قابل شناسایی شود. بیماران با سابقه بالینی بیماری یا بیماران در مرحله اولیه بیماری که با علائم پیشنهاد کننده بیماری لایم مشکوک می باشند در صورت منفی شدن نتایج میبایست بعد از 2 الی 4 هفته دوباره بررسی گردند.
نتایج مشکوک: در مورد نتایج مشکوک باید با احتیاط برخورد کرد. برای تایید نهایی نتایج معمولاً نمونه گیری مجدد شده و با روش وسترن بلات براساس توصیه های سازمان کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) و انجمن آزمایشگاههای سلامت عمومی (APHL) تکرار می گردد.
نتایج مثبت: آنتی بادی کلاس IgM برولیا بورگدوفری شناسایی شده است. تمام نتایج مثبت باید با روش تکمیلی وسترن بلات بر اساس توصیه های CDC/APHL تایید نهایی گردند.
محدودیت ها و عوامل مداخله گر :
یک نتیجه منفی، ابتلا به عفونت بورلیا بورگدوفری را رد نمی کند.
نتیجه مثبت ابتلا قطعی به عفونت با بورلیا بورگدوفری نمی باشد و ممکن است در اثر ابتلا به سایر بیماری ها نیز مشاهده گردد. از جمله بیماری هایی که ممکن است در نتیجه تست مداخله نماید شامل بیماری پریودنتال، آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوس سیستمیک و سایر بیماری های اتوایمیون می باشند.
نتایج مثبت کاذب در سایر عفونت های اسپیروکتی ( نظیر سیفلیس، پینتا، تب راجعه و لپتوسپیروز) و آنفولانزا ممکن است مشاهده گردد.
تست نباید برای غربالگری جمعیت بزرگی از جامعه به کار رود و فقط در شرایطی با علائم بالینی مشکوک به بیماری لایم و یا افراد در معرض خطر ابتلا به عفونت برولیا بورگدوفری باید بکار رود.
روش وسترن بلات برای غربالگری بیماری توصیه نمی شود زیرا در نمونه هایی که با روش EIA مثبت ضعیف (موارد ابتدای بیماری)می شود، وسترن بلات آن منفی است. نتایج تست باید با اطلاعات و بررسی های بالینی بیماری مطابقت داشته باشد.
تفسیر نتایج آزمایش در زنان باردار و بیمارانی که داروهای ایمونوساپرسیو دریافت کرده اند مشکل بوده و باید با احتیاط صورت گیرد.
نتایج مثبت در افرادی که در چند ماه اخیر خون یا فراورده های خونی دریافت نموده اند معتبر نمی باشد.
آنتی بادی درمانی در مراحل اولیه بیماری منجر به کاهش آستانه آنتی بادی در محدوده قابل تشخیص شده و تشخیص بیماری توسط تست های سرولوژیک را دشوار می نماید.
توضیحات:
تست سرولوژی ممکن است تا 2 تا 4 هفته پس از شروع ECM مثبت نگردد. با این حال، کشتبیوپسی پوست به دست آمده در نزدیکی حاشیه ECM اغلب مثبت است.
در اواخر مرحله ( فاز مزمن) از این بیماری، سرولوژی اغلب مثبت و روش انتخابی تشخیص است. آزمایش PCR نیز ممکن است در این مرحله در مایع سینوویال و یا مغزی نخاعی انجام شود.
در مراحل اولیه پس از شروع بیماری اغلب تیترهای آنتی بادی سرمی برای چندین هفته پایین تر از آستانه تشخیصی می باشد.
ادامه حضور یا عدم حضور آنتی بادی نمی تواند برای تعیین موفقیت یا شکست درمان استفاده شود.
