نام اختصاری: H. Pylori Stool
سایر نام ها: آنتی ژن هیلیکوباکتر پیلوری (مدفوع)
Helicobacter pylori Antigen, Feces; Helicobacter pylori Antigen, Fecal: H. pylori Antigen, Stool
بخش انجام دهنده: ایمونولوژی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: مدفوع
حجم نمونه مورد نیاز: 5 gr
شرایط نمونه گیری:
نیاز به ناشتایی نمی باشد.
5 گرم مدفوع رندم در ظرف پلاستیکی دربدار مخصوص نمونه مدفوع (فاقد نگاهدارنده) جمع اوری گردد.
با نظر پزشک معالج، بیمار دو هفته قبل از انجام آزمایش باید از مصرف داروهای آنتی بیوتیک، مهارکننده های پمپ پورتون و ترکیبات حاوی بیسموت، هفته اجتناب نماید. در صورات استعمال این داروها، تست با نمونه جدید تکرار گردد.
ملاحظات نمونه گیری:
ﻧﻤﻮﻧﻪ در ﻇﺮف ﻣﺨﺼﻮص ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﻴﺮﯼﻣﺪﻓﻮع ﺟﻤﻊﺁورﯼ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ به آزمایشگاه ارﺳﺎل ﮔﺮدد،
نمونه منجمد شده را در داخل ظرف پلاستیکی با درپوش پیچ دار ارسال نمایید،
از آلوده شدن نمونه و پر کردن نمونه بیش از حجم ظرف خوداری کنید،
در صورت نمونه گیری در خارج از آزمایشگاه، در کمتر از 2 ساعت نمونه را به آزمایشگاه انتقال دهید،
تاریخ و زمان نمونه گیری و سن بیمار را یادداشت نمایید.
ﻧﻤﻮﻧﻪﭘﺲ از اﻧﺠﺎم و ﮔﺰارش ﺟﻮاب دور رﻳﺨﺘﻪﻣﯽﺷﻮد.
در صورت دریافت نمونه نامناسب برای پذیرش ، باید نمونه جدید گرفته شود .
موارد عدم پذیرش نمونه:
نمونه ای که بیش از 2 ساعت در دمای اتاق از جمع آوری آن گذشته باشد.
نمونه اسهالی، گاستریک
جمع آوری نمونه در ظروف نامناسب و ناپاک
نمونه بدون برچسب یا بدون مشخصات ، نمونه ای غیر از مدفوع، نمونه ناکافی، نمونه در محیط انتقالی، نمونه حاوی نگهدارنده یا جمع آوری شده با سواب
آلودگی خارجی نمونه
شرایط نگهداری:
نمونه را تا زمان آزمایش در یخچال یا فریزر نگهداری می کنند.
پایداری نمونه پیش از آزمایش در یخچال 72 ساعت و در فریزر 2 ماه می باشد.
در صورتی که نمونه به مدت 72 ساعت در یخچال مانده باشد، برای ماندگاری نمونه پیش از آنالیز آن را در فریزر نگهداری نمایید.
اطلاعات تکمیلی: باکتری هلیکوباکتر پیلوری به عنوان عامل گاستریت مزمن فعال، زخم دوازدهه، سرطان معده و سوء هاضمه بدون زخم شناخته شده است. بیشترین دوره ابتلا به این باکتری در دوره کودکی یا نوجوانی در کشور های درحال توسعه یا توسعه یافته می باشد. عفونت به این باکتری در 90 درصد کودکان مبتلا به زخم معده یافت شده است. ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری در مراحل اولیه حیات با خطر ابتلا به سرطان معده و دوازدهه رابطه مستقیم دارد. راه انتقال این عفونت به خوبی مشخص نشده است ، با این وجود حضور باکتری در بزاق، پلاک های دندان و مدفوع پیشنهاد کننده انتقال دهانی ( دهان- دهان یا مدفوع- دهان) می باشد. امروزه روش های پذیرفته شده ای برای تشخیص عفونت به باکتری هیلیکوباکتر پیلوری وجود دارد. از چمله این روشها می توان به روش های سرولوژیک، تست تنفس اوره (UBT)، کشت ، آزمون های هیستولوژیک یا آزمون اوره آز مستقیم (CLO test) نمونه های بیوپسی بدست آمده در گاسترودئودنوسکپی (ENDO).
هر یک از این آزمون ها دارای اشکالاتی می باشند، از جمله اختصاصیت پایین (تست های سرولوژی) و یا هزینه بالا، پیچیدگی، و احساس ناراحتی برای بیمار (UBT و ENDO).
کاربردهای بالینی:
کمک به تشخیص هلیکوباکتر پیلوری
پایش بر ریشه کن کردن هلیکوباکتر پیلوری پس از درمان (در بیشتر مواقع، تایید ریشه کن کردن اجباری نیست).
این تست در اشخاص بدون علامت ناشناخته کاربرد دارد.
روش مرجع: –
روش ارجح: Enzyme-Linked Immunosorbent Assay (ELISA)
سایر روشها:
Rapid immunochromatographic test, Lateral flow immunoassay antigen capture
مقادیر طبیعی: عدم مشاهده آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری در مدفوع (منفی)
تفسیر: نتایج مثبت نشان دهنده وجود آنتی ژن هلیکوباکتر در مدفوع است. نتایج منفی نشان دهنده عدم شناسایی آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری در مدفوع می باشد که البته احتمال عفونت به این باکتری را رد نمی کند.
عوامل مداخله گر :
نتایج منفی کاذب ممکن است طی دو هفته پس از مصرف داروهای ضد میکروبی، بیسموت یا مهارکننده های پمپ پروتون بدست آید. در صورت نتایج منفی در چنین شرایطی باید این ازمایش پس از دو هفته مجدداً تکرار گردد.
مواد مداخله گر شامل TUMS(10 mg) میلانتا(0.84 mg)، پپتو بیسمول(0.84 mg)، تاگامت(1mg)، پریلوسس OTC(1mg) باریوم سولفات(10mg)، خون کامل(100µl)، موسین(6.7mg)، هموگلوبین انسانی ( مدفوع تیره)(15mg)، اسید های پالمیتیک و استائریک (مدفوع چرب)(7.9mg).
این تست برای انجام مدفوع آبکی و اسهالی مناسب نمی باشد.
آلودگی مدفوع با ادرار اثر جانبی بر روی نتایج تست ندارد ولی با رقیق کردن نمونه منجر به نتایج منفی کاذب می گردد.
استعمال داروهای مدر پیش از نمونه بر داری منجر به رقیق یا آبکی شدن مدفوع و نتایج منفی کاذب می گردد.
داروهای مسدود کننده گیرنده H2 (H2 Blockers ) در نتایج مثبت تست تداخلی ایجاد نمی کند.
توضیحات:
قبل از انجام آنالیز نمونه باید بخوبی مخلوط شود.
این آزمایش یک تست کیفی است نه کمی.
نتایج تست باید به همراه اطلاعات در دسترس شرح حال بالینی بیمار و سایر تست های مرتبط تفسیر گردد.
