نام اختصاری: Lepto-IgM
سایر نام ها: ایمونوگلوبولین M لپتوسپیرا
LEPTO M-FORWARD, Leptospira IgM Antibody- FORWARD, Leptospira IgM Antibody
بخش انجام دهنده: ایمونولوژی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم، پلاسما هپارینه
حجم نمونه مورد نیاز: ۱ ml
نیاز به ناشتایی یا آمادگی خاصی نمی باشد.شرایط نمونه گیری:
ملاحظات نمونه گیری:
۱٫ از بیمار نمونه خون وریدی گرفته و آنرا در لوله های جداکننده سرم یا لوله های هپارینه جمع آوری نمایید.
۲٫ محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.
۳٫ نمونه را سانتریفیوژ نموده و سرم یا پلاسما هپارینه را در ویال های مخصوص جمع آوری نموده و تا زمان آزمایش در یخچال نگهداری می کنیم.
۴٫ در زمان نمونه گیری باید شرح حالی از بیمار گرفته شود و وضعیت بیمار از نظر دوره حاد یا نقاهت یادداشت گردد.
موارد عدم پذیرش نمونه:
ü نمونه آلوده شده
ü نمونه گرما دیده
ü ذوب و فریز مکرر نمونه
ü نمونه همولیزه
ü نمونه لیپمیک شدید
ü نمونه ایکتریک (بیلی روبین بالا) شدید
ü سایر مایعات بدن
شرایط نگهداری: نمونه در دمای اتاق تا ۴۸ ساعت پایدار است. پایداری نمونه در دمای ۲-۸oC ، ۱۴ روز و در -۲۰oC یک سال می باشد.
کاربردهای بالینی: کمک به تشخیص بیماری لپتوسپیروزیس با تعیین کمی آنتی بادی های کلاس IgM بر ضد گونه لپتوسپیرا در سرم با پلاسما
روش مرجع: –
روش ارجح: Qualitative Immunoblot
سایر روشها: ELISA
مقادیر مرجع: بر اساس روش ELISA
منفی: < 9 NTU مشکوک: 9 – 11 NTU مثبت: > ۱۱NTU
NTU: Nova Tec Units
تفسیر: نمونه هایی که منفی گزارش می شوند ، نشاندهنده عدم وجود انتی بادی در نمونه است یا کمتر از سطح قابل اندازه گیری می باشد. از آنجایی که آنتی بادی ها ممکن است در فاز اولیه بیماری ظاهر نشوند تآیید دو تا سه هفته بعد توصیه می گردد. یک نتیجه اولیه منفی بدنبال یک نتیجه مثبت نشاندهنده ظهور انتی بادی IgM در فرد بیمار می باشد.
نمونه های مشکوک باید با احتیاط تفسیر گردند. تست های تکمیلی با نمونه ای دیگر از بیمار توصیه می گردد. در صورتیکه نتیجه همچنان مشکوک باشد و شک به عفونت لپتوسپیروزیس همچنان قوت داشته باشد، باید با استفاده از یک روش دیگر سرولوژیکی مورد بررسی قرار گیرد.
نمونه هایی که مثبت گزارش می شوند حاکی از وجود آنتی بادی IgM ضد لپتوسپیرا در سرم و نشاندهنده عفونت حاد یا ابتلا به عفونت اخیر لپتوسپیروزیس می باشد. ظهور آنتی بادی به تنهایی نمی تواند نشاندهنده تشخیص عفونت حاد لپتوسپیروزیس باشد. زیرا آنتی بادی ها ممکن است در اثر ابتلا به عفونت در گذشته به مدت طولانی در جریان خون پایدار باشند.
عوامل مداخله گر :
· یک نتیجه منفی نمی تواند احتمال عدم عفونت به گونه لپتوسپیرا را رد نماید.
· آلودگی باکتریایی یا چرخه ذوب و فریز مکرر نمونه ها ممکن است بر روی میزان جذب اثر گذار باشد.
· هموگلوبین بیشتر از ۱۰ mg/ml، تری گلیسرید بیشتر از ۵ mg/ml و بیلی روبین بیشتر از ۰٫۵ mg/ml در نتایج آزمون تداخل می نمایند.
· نمونه های حاوی سیتومگالوویروس، ترپونما پالیدوم و کوکسیلا ممکن است منجر به نتایج مثبت کاذب آنتی بادی IgM گردد.
· قابل ذکر است آنتی بادی های کلاس IgM ضد لپتوسپیرا عموماً برای ماه ها یا حتی سالها در تیترهای پایین قابل شناسایی می باشند.
توضیحات:
· نتایج تست باید منطبق با تصویر بالینی بیمار باشد.
· نمونه هایی که در ابتدای شروع بیماری گرفته می شود ممکن است فاقد ظهور انتی بادی IgM در سرم باشد.
· تیتر های بالا ممکن است با درمان آنتی بیوتیکی شدید به تآخیر بیفتد یا متعاقباً کاهش یابد.
· اختصاصیت و حساسیت تست با روش الایزا کیت نوا تک (Nova Tec) به ترتیب ۹۶% و ۹۸% می باشد.
