هدف ابتدایی استفاده از خون مصنوعی، توانایی انتقال اکسیژن و جبران کردن کاهش خون شدید ناشی از خونریزی‌های شدید است که در حقیقت به عنوان یک حجم دهنده‌ مورد استفاده قرار می گیرد. بنابر این تقسیم بندی خون مصنوعی به این صورت می باشد :

‌خون مصنوعی‌ حجم دهنده یا Expander:

‌پایه‌ کلوئیدی

‌پایه‌ شبکه‌ بلوری

‌حمل کننده‌ اکسیژن یا  :Oxygen Carrier

‌پایه‌ی هموگلوبین

‌پرفلوروکربن

همانطور که اشاره شد، دو وظیفه مهم برای خون مصنوعی در نظر گرفته شده است که درصورت رسیدن به این دو ویژگی، هدف اصلی خون مصنوعی جلوه گر می شود : حمل کننده‌ی اکسیژن و حجم دهنده‌ی پلاسما. خون مصنوعی جهت تقلید یا تکمیل عملکردهای خون طبیعی به بدن شخص پذیرنده تزریق می‌شود. از این رو باید دارای خصوصیات زیر باشد‌:

‌سمیت نداشته باشد و علائم آلرژیک تولید نکند.

‌هیچگونه واکنشی باخون فرد پذیرنده نداشته باشد.

‌دارای حداقل عوارض و اثرات جانبی باشد.

‌قابلیت مانایی در گستره‌ی وسیع‌تری از دما را داشته باشد.

‌از پایداری بالایی برخوردار باشد.

‌قیمت مناسب داشته و استفاده از آن ایمن باشد.

ناگفته پیداست که شاید مهم ترین وظیفه اصلی خون طبیعی، رساندن اکسیژن و مواد غذایی به بافت‌ها و گرفتن دی اکسید کربن از بافت‌ها است که این فرآیند تبادل گازها در خون مصنوعی هم انجام می پذیرد.این تفاوت به نوع گروه خونی و مدت نیمه عمر آن بستگی داشته و متابولیسم‌های متفاوتی دارد. از طرف دیگر تروما و خونریزی‌های شدید ناشی از قطع عضو که آسیب جدی به سیستم گردش خون وارد می‌کند و ازحجم خون به شدت کاسته می شود،به مرحله ای خواهیم رسید که دیگر حجم باقیمانده ی خون طبیعی، پاسخگوی اکسیژن رسانی به بافت‌ها نخواهد بود و قلب نیز دچار نارسایی در خون رسانی می‌شود. اینجا وظیفه‌ ی جبران کمبود حجم خون، از طریق تزریق میزان لازم خون مصنوعی بر مشکلات غلبه می‌نماید و ادامه ‌ی حیات برای فرد انجام می پذیرد.