Responding to Covid-19 — A Once-in-a-Century Pandemic?
Bill Gates
در صورت بروز هر بحرانی ، رهبران دو مسئولیت و البته از نظر اهمیت هم اندازه مهم دارند: اول آن که این مسئله باید فوری حل شود و دوم از بروز مجدد آن جلوگیری کنند. همه گیری Covid-19 موردی قابل توجه است. ما باید اکنون خود را نجات دهیم و همچنین به طور کلی روش پاسخ دهی مناسب برای جلوگیری از شیوع بیماری را نیز بهبود بخشیم. مورد اول فشار بیشتری بر دولت ها و مردم وارد می کند ، اما مورد دوم پیامدهای مهم دراز مدت آن است.
چالش بلند مدت همیشگی، بهبود توانایی های ما در پاسخ به شیوع بیماری عفونی جدید چیز قابل تصوری بوده است. کارشناسان بهداشت جهانی سالها است که همه گیری عفونی که سرعت و شدت آن مشابه با اپیدمی آنفلوانزا در سال ۱۹۱۸باشد را انتظار داشتند. البته آنچنان مهم نبود که چه زمانی خواهد بود (۱). بنیاد بیل و ملیندا گیتس برای چنین سناریویی آماده بود و در سالهای اخیر منابع قابل توجهی را برای کمک به جهان متعهد شده است.
اکنون جهان با بحرانی فوری روبرو است در هفته گذشته ، Covid-19 همان رفتار هایی را داشت که یک قرن است که ما را نگران کرده است. البته امیدوارم که چندان بد نباشد، اما باید فرض کنیم تا زمانی که هنوز عمق مسئله را ندانستیم، این ویروس ها و بیماری های ناشی از آن وجود خواهند داشت.
دو دلیل وجود دارد که Covid-19 چنین تهدیدی است. اول آن که علاوه بر سالمندان و بیماران خاص ، در افراد بزرگسال سالم نیز خطر مرگ وجود دارد. داده های کنونی حاکی از آن است که ویروس در حدود ۱٪ خطر مرگ و میر دارد. این نرخ مرگ و میر آن را بسیاروخیم تراز آنفلوانزای فصلی معمولی می کند. جایی که همه گیری آنفولانزای ۱۹۵۷ (۰٫۶٪) و همه گیر آنفولانزای ۱۹۱۸ (۲٪) را قرار می دهد. (بیاد داشته باشید که این آنفلونزا بین ۲۰ -۱۰۰ میلیون قربانی گرفت).
دوم ، ضریب انتقال Covid-19 بسیار بالا است. هر فرد آلوده به طور متوسط می تواند بیماری را به دو یا سه نفر دیگر منتقل کند. یعنی آلودگی بصورت نمایی بالا می رود. همچنین شواهد محکمی وجود دارد که از طریق افراد آلوده بدون علامت یا بیماری خفیف نیز منتقل می شود. این بدان معنی است که Covid-19 بسیار خطرناک تراز سندرم تنفسی خاورمیانه(MERS) یا سندرم حاد تنفسی حاد (SARS) است که بسیار کمتر و فقط از افراد علامت دار گسترش می یابند. در حقیقت ، Covid-19 ده برابر بیشتر عفونت زایی دارد و گسترش آن در حدود زمانی کمتر از یک چهارم زمان اپیدمی SARS ایجاد شده است.
دولت های ملی ، ایالتی و محلی و سازمان های بهداشت عمومی باید گام هایی را برای کاهش سرعت گسترش ویروس بردارند. به عنوان مثال، علاوه برکمک به شهروندان خود، دولت های توسعه یافته می توانند به کشورهای کم درآمد و متوسط (LMIC) کمک کنند تا برای این همه گیری آماده شوند. بسیاری از سیستم های بهداشتی این کشورها LMIC در حال حاضر خیلی شکننده اند و پاتوژنی مانند coronavirus می تواند به سرعت مردم آن کشورها را دچار مشکل نماید.
(باید) برای کمک به کشورهای آفریقایی و آسیای جنوبی آماده شویم، تا جان انسانها را نجات دهیم و گردش جهانی ویروس را کند کنیم. (بخش قابل توجهی از تعهداتی که من و ملیندا (بالغ بر ۱۰۰ میلیون دلار) به تازگی برای کمک به شروع پاسخ جهانی به Covid-19 متعهد شدیم را برای کشورهای LMIC در نظر گرفته ایم.
جهان همچنین نیاز به سرعت دادن به یافتن روش های درمان و پیشگیری با ساخت واکسن برای Covid-19.5 دارد. دانشمندان ژنوم ویروس را سکانس کرده اند و بنابراین چندین نامزد امیدوارکننده واکسن در طی چند روز پیشنهاد شده اند. و مجمع آماده سازی ابداعات برای همه گیریها for Epidemic Preparedness Innovations) (Coalition در حال حاضر هشت نامزد واکسن را برای کار آزمایی بالینی آماده می کنند. اگر برخی از این واکسن ها در مدل های حیوانات ایمنی مؤثر ایجاد کنند، تا اوایل ژوئن برای کار آزمایی بالینی درمقیاس بزرگتر آماده خواهند بود. امروزه بر پایه مدل های کامپیوتری بسار زود می توان به ترکیب های دارویی موثر ضد ویروسی رسید. کشف چنین داروهایی می توانند ظرف چند هفته آماده آزمایش های بالینی در مقیاس بزرگ شوند. همه این مراحل به رفع بحران فعلی کمک می کند. اما ما باید همچنین تغییرات مهمتری در سیستم های بهداشتی خود ایجاد کنیم تا بتوانیم با رسیدن اپیدمی بعدی، کارآمدتر و مؤثرتر پاسخ دهیم.
کمک به کشورهای LMIC برای تقویت سیستم های مراقبت های اولیه درمانی ضروری است. هنگام ساختن کلینیک های بهداشتی باید به زیرساخت ها برای مبارزه با بیماری همه گیرتوجه کرد. کارمندان آموزش دیده مراقبت های بهداشتی باید تربیت کرد که نه تنها در برنامه های واکسیناسیون کمک کنند که بتوانند الگوهای بیماری را مونیتور کنند، و از همه مهمتر بخشی از سیستم های هشداردهنده اولیه باشند که در شروع، اپیدمی ها عوامل عفونی راسریع اطلاع دهند.
ما همچنین باید در زمینه نظارت بر بیماری، از جمله بانک های اطلاعاتی موردی که بسرعت در دسترس دستگاههای ذیربط قرار گیرند و مقررات مربوط به اشتراک گذاری اطلاعات در کشورها سرمایه گذاری کنیم. دولت ها باید به لیست های پرسنل آموزش دیده از افراد محلی گرفته تا کارشناسان جهانی، که آماده هستند بسرعت با بیماری همه گیر مقابله کنند، وهمچنین به لیست افرادی که در مواقع اضطراری لازمند دسترسی داشته باشند.
علاوه بر این، باید سیستمی بسازیم که واکسن ها و داروهای ضد ویروسی مناسب ومؤثر را سریع تر آماده کنند، تأیید کنند و میلیاردها دوز را طی چند ماه پس از کشف هرپاتوژن سریع تحویل دهند. این مسئله و مشکلی بسیار دشوار است که موانع فنی ، دیپلماتیک و بودجه ای دارد. وهمچنین مشارکت بین بخش های دولتی و خصوصی را می طلبد، اما همه این موانع قابل رفع است.
یکی از اصلی ترین چالش های فنی برای واکسن، بهبود روش های قدیمی تولید پروتئین ها است، که اکنون برای پاسخ به بیماری همه گیر خیلی کند است. ما باید بسترهایی را ایجاد کنیم که ایمن بودن مواد را سریع حتی پیش بینی کند، بنابراین بررسی های نظارتی و کنترولی تاییدی باید بسرعت اتفاق بیفتند، واین باعث خواهد شد که تولید کنندگان بتوانند موادی در دوزهای بالا و هزینه کم در مقیاس گسترده به آسانی تولید کنند. برای تولید مواد و داروهای ضد ویروسی ، به یک سیستم سازمان یافته نیاز داریم تا درمان های موجود و مولکول های کاندید را بسرعت و بطور استاندارد غربال کنند.
یکی دیگر از چالشهای فنی داروها یا واکسن های اسیدهای نوکلئیکی است. این سازه ها می توانند ظرف چند ساعت پس از توالی ژنوم ویروس تولید شوند. اکنون باید راه هایی برای تولید آنها در مقیاس بالا و ایمن بودن آن ها پیدا کنیم.
فراتر از این راه حلهای فنی ، ما به تلاش های دیپلماتیک برای همکاری بین المللی و به اشتراک گذاری داده ها نیاز خواهیم داشت. ایجاد آنتی ویروس ها و واکسن ها شامل کارآزمایی بالینی گسترده و موافقت نامه های صدور مجوز برای عبور از مرزهای ملی است. ما باید از بیشترین همایش های جهانی در دستیابی به اجماع برای تعیین اولویت های پژوهشی و پروتکل های کار آزمایی بالینی کمک کنیم ، این سیستم های عملیاتی شامل سازمان بهداشت جهانی R&D Blueprint، the World Health Organization R&D Blueprint, the International Severe Acute Respiratory and Emerging Infection Consortium trial network, and the Global Research Collaboration for Infectious Disease Preparedness.است. هدف کار این است که نتایج کار آزماییهای بالینی در حدود ۳ ماه یا کمتر قطعی و تایید گردند، بدون آن که ایمن بودن برای بیماران به خطر بیافتد.
سپس مسئله بودجه و هزینه وجود دارد. بودجه این اقدامات باید چندین برابر شود. بطور مثال برای تکمیل همین واکسن Covid ۱۹ و کارآزمایی فاز ۳ آن و تأیید مجوزآن میلیارد ها دلار دیگر مورد نیاز است و برای بهبود سیستمم های مونیتورینگ و پاسخ، درهمین بیماری هنوز بودجه بیشتری نیز لازم است.
در این شرایط بودجه های دولتی لازم است، زیرا تولید چنین محصولاتی سرمایه گذاری فوق العاده پرخطری است. بودجه های عمومی و دولتی ریسک سرمایه گذلری را برای شرکتهای داروسازی به حداقل می رساند و آنها را قادر می سازد تا با جان و دل (هر دو پا) به این کار بپردازند. علاوه بردولت ها، سایر اهدا کنندگان باید در تأمین بودجه “بخاطر کل مردم دنیا” همکاری کنند که محققین بتوانند واکسن را در عرض چند هفته واکسن تولید کنند. در چنین شرایطی می توان واکسن را برای برنامه های واکسیناسیون بکار گرفت ویا در طی برگشت همه گیری مجدد (عود) بیماری، بسرعت تولید کنند. سرانجام، دولتها باید تأمین و توزیع واکسن مورد نیاز برای جمعیت خود را تأمین کنند.
میلیاردها دلار برای مبارزه ضد هر پاندمی (بخصوص مورد اخیر) پول زیادی است، اما میزان سرمایه گذاری لازم برای حل این مشکل بسیار بیشتراست. اما با توجه به ضربه های اقتصادی که هر اپیدمی می تواند به جامعه تحمیل کند، مقدار ناچیزی است. در حال حاضر مشاهده می کنیم که Covid-19 چگونه زنجیره های عرضه کالا و بازارهای سهام را مختل کرده است.حتی اگر به زندگی مردم هم به فرض توجه نکنیم، برای اقتصاد جهانی، سرمایه گذاری در مبارزه با Covid 19، سودی ارزشمند خواهد بود.
سرانجام، دولت ها و صنعت باید توجه داشته باشند که در طی بیماری همه گیر، فروش واکسن ها و ضد ویروس ها فقط تجارت نیست که به سادگی به بالاترین پیشنهاد دهنده قیمت، فروخته شود. این مواد باید برای افرادی که در کانون شیوع بیماری و بیشترین نیاز را دارند، دردسترس ومقرون به صرفه باشند. چنان توزیعی نه تنها کار مناسبی نیست بلکه استراتژی مناسبی نیز برای کوتاه کردن زنجیره تولید تا مصرف و جلوگیری از همه گیری های آینده نخواهد بود.
این مجموعه کارهایی است که اکنون باید رهبران کشورها انجام دهند و متاسفانه هیچ زمانی برای هدر دادن وجود ندارد.
این مقاله در تاریخ ۲۸ فوریه ۲۰۲۰ ، در NEJM.org منتشر شده است.
From the Bill and Melinda Gates Foundation, Seattle.
(پس همه باید بهوش باشند و کمک کنند، که سود در تامین نیاز همگانی است، اگر امروز بعنوان سرمایه دار یا محقق یا فرد عادی کمک نکنیم، فردا سر سفره خودمان آن بلا را خواهیم دید(مترجم)
