Thyroglobulin Antibody (Anti-TG), Serum

نام اختصاری: Anti-TG، ATG

سایر نام ها: آنتي بادي ضد تيروگلوبولين، Anti Thyroglobulin Antibody، Throid Antithyroglobulin Antibody

بخش مورد انجام: آنالیز هورمون

نوع نمونه قابل اندازه گیری : سرم

حجم نمونه مورد نیاز: 1 ml

شرایط نمونه گیری: نيازي به ناشتايي یا آمادگی خاصی نمي باشد.

ملاحظات نمونه گیری:

1. مطابق دستورالعمل آزمایشگاه از بیمار نمونه خون وریدی گرفته شود.
2. محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.
3. سرم جدا شده باید شفاف و عاری از فیبرین ، همولیز و یا لیپمیک باشد.
4. در صورت استعمال داروهای مرتبط با تیروئید آن را در برگه آزمایش یادداشت نمایید.
5. نمونه گیر می بایست شرح حالی از وضعیت بالینی بیمار از وی پرسیده و در صورت لزوم در برگه آزمایش یادداشت نماید.

موارد عدم پذیرش نمونه:

1. نمونه هاي به شدت هموليز و ليپميك مورد پذيرش نمي باشند.
2. ذوب و فریز مکرر نمونه مورد قبول نمی باشد.

شرایط نگهداری: نمونه به مدت 7 روز در 2-8^oC و 30 روز در 20^oC-  پایدار است. ترجیحاً تا زمان آزمایش در   20^oC-  نگهداری گردد.

کاربردهای بالینی: بررسی اختلالات تیروئیدی بویژه تشخيص افتراقي بيماري هاي اتوایمیون تيروئيد از قبيل تيروئيديت هاشيموتو و بیماری گریوز .

روش مرجع: IRMA، ELISA

روش ارجح : IRMA، الکترو کمی لومینوسانس

سایر روش ها : FIA، Tanned RBC Agglutinationtat-RBA، کمی لومینوسانس

مقادیر مرجع: < 116 IU/ml (کمتر از )

افزايش : تيروئيديت مزمن ‌(هاشيموتو)، آرتريت روماتوئيد،كم خوني پرنیشيوز، دیابت نوع یک، تيروتوكسيكوز هيپوتيروئيدي، كارسينوم تيروئيد، ميكسدم.

تفسیر: تیروگلوبولین پروتئین موجود در سلول های تیروئید است. تست آنتی بادی آنتی تیروگلوبولین (ATG) در ارزیابی مشکلات تیروئید استفاده می شود. در تیروئیدیت هاشیموتو بیش از 85% موارد، بیماری گریوز بیش از 30% موارد، کارسینومای تیروئید بیش از 45% موارد، میکسدم ایدوپاتیک بیش از 95% موارد، و در لوپوس حدود 20% موارد مثبت می گردد. در سندرم داون و ترنر مثبت ضعیف مشاهده شده است.

در بیماران تیروئیدیت هاشیموتو، گوآتر مولتی ندولر، آدنوم تیروئید و کارسینوم تیروئید، Anti-TG مثبت می گردد. تیتر Anti-TG در سرم زنان حامله مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتو یا گریوز بطور پیشرونده ای در طول حاملگی کاهش یافته، اما پس از زایمان افزایش می یابد.

اندازه گیری Anti-TG در پایش درمان بیماری های اتوایمیون تیروئید می تواند مفید باشد. در صورتی که در حین درمان مقادیر Anti-TG افزایش یابد یا کاهش نیافته باشد پس این احتمال وجود دارد که درمان مؤثر نبوده و بيماري در حال ادامه است یا عود كرده است.  اگر مقادیر Anti-TG در حال کاهش است و/ یا به سطوح پایین یا غیرقابل شناسايي افت كرده، پس به احتمال زياد درمان موثر بوده است.

عوامل مداخله گر:

• افراد طبيعي به ويژه زنان مسن ممكن است مقادير بالاي Anti-TG را داشته باشند.
• در بیماران تحت درمان با دوز بیوتین بالا (به عنوان مثال، >5mg/day)، هیچ نمونه ای نباید حداقل تا 8 ساعت پس از تجویز بیوتین گرفته شود. در غیر این صورت، در نتایج تست اختلال ایجاد می گردد.
• در غلظت های تیروگلوبولین بالاتر از 2000ng/ml ممکن است غلظت Anti-TG به طور کاذب افزایش یافته باشد. در این موارد نتایج Anti-TG ممکن است قابل اعتبار نباشد.

توضیحات:

•  افزایش خفیف تا متوسط Anti-TG ، ممکن است در انواع اختلالات اتوايميون تیروئید مانند سرطان تیروئید، دیابت نوع یک، آرتریت روماتوئید، کم خونی مهلک (پرنیشیوز) و بیماری هاي عروقی کلاژن اتوايميون یافت شود. افزایش قابل ملاحظه در غلظت، اغلب در بیماری های اتوایمیون تیروئید مانند تیروئیدیت هاشیموتو و بیماری گریوز ديده مي شود.
• آنتی تیروگلوبولین به طور معمول در جریان خون یافت نمی شود. با این حال، 20- 10٪ از افراد سالم دارای سطوح آنتی تیروگلوبولین قابل تشخیص می باشند. با افزایش سن، سطوح Anti-TG افزایش می یابد. و در زنان شایع تر است. بنابراین سطوح افزایش یافته Anti-TG غیر اختصاصی می باشد و به طور قطع نشان دهنده مشکلات تیروئیدی نمی باشد.
• Anti-TG بعنوان یک شاخص برای تعیین خطر بروز بیماریهای اتوایمیون تیروئید در دیگر افراد خانواده مطرح است.
• برای تشخیص تیروئیدیت هاشیموتو اندازه گیری آنتی بادی میکروزومال از Anti-TG حساستر است (بخصوص در بیماران زیر 20 سال).
• غالباً این تست همراه با تست Anti-TPO انجام میگیرد تا حساسیت و اختصاصیت افزایش یابد( به تست Anti-TPO رجوع گردد).
• تست ها ی Anti-TG و Anti-TPO برای کمک به پزشک در تعیین این که آیا نوزاد ممکن است در خطر ابتلا به اختلال عملکرد تیروئید باشد به كار مي رود، چون آنتی بادی های تیروئید می توانند از جفت عبور كنند و باعث کم کاری یا پرکاری تیروئید در جنین یا نوزاد شوند.