مترادف:
نسبت BUN / Creatinine
خلاصه:
نسبت نیتروژن اوره به کراتینین برای افتراق بین نارسایی پرهرنال، نارسایی درونی و انسداد استفاده میشود. این نسبت در اختلالات پرهرنال و پست رنال افزایش مییابد در حالیکه در بیماریهای خود کلیه طبیعی میماند. این نسبت با ترانزیت خون از دستگاه گوارش نیز مرتبط است.
نمونه: سرم
:محدوده مرجع
10 – 20 (در اطفال تا 30)؛ حدود 14 برای یک فرد با رژیم طبیعی. این نسبت در نارسایی داخلی کلیه معمولاً طبیعی است.
:مقادیر بحرانی
معمولاً در نارسایی پرهرنال، خونریزی گوارشی یا انسداد دستگاه ادراری نسبت بالاتر از 20 است.
کاربرد:
- افزایش BUN/Creat :معمولاً در تولید بیش از حد نیتروژن اوره یا کاهش دفع آن دیده میشود. این حالت در ازوتمی پرهرنال (مثل نارسایی احتقانی قلب)، کاهش پرفیوژن کلیوی، شوک، هیپوولمی، هیپوتانسیون ودهیدراتاسیون دیده میشود. نسبت بالا همراه با غلظت طبیعی کراتینین، ممکن است در حالات کاتابولیک دیده شود. غالباً نسبت BUN/Creatدر خونریزی گوارشی و بلع خون از مجاری هوایی فوقانی خیلی بالاست BUN/Creat .بالاتر از 36 پیشنهاد کنندة خونریزی upper GI است در حالیکه نسبت کمتر از 36 در تعیین محل خونریزی کمککننده نخواهد بود. در رژیم غذایی پرپروتئین و انسداد ادراری هم این نسبت بالا میرود. با مصرف تتراسایکلین یا استروئیدها هم ممکن است این نسبت بالا برود که در این شرایط کراتینین سرم غالباً طبیعی خواهد بود.
- کاهش BUN/Creat :در رژیم غذایی کم پروتئین، سوء تغذیه، حاملگی، بیماری شدید کبد، رابدومیولیز، مایع درمانی طولانی مدت داخل وریدی، کتوز (وجود استواستیک اسید بطور کاذب کراتینین را بالا نشان میدهد)، همودیالیز مکرر، SIADH، داروهایی مثل سایمتدین و تریمتوپریم که کراتینین را بالا برده ولی اثری روی نیتروژن اوره ندارند ممکن است دیده شود.
محدودیت‌ها:
متغیرهای بیماران از نظر دریافت پروتئین و توده عضلانی میتواند منجر به نتایج گمراهکننده شو
:تداخلات دارویی
تتراسایکلین و استروئیدها موجب افزایش و در مقابل سایمتدین و تریمتوپریم موجب کاهش این نسبت میشوند.
:اطلاعات تکمیلی
در هیپوولمی (کاهش حجم خون)، افزایش اسمولاریته سرم و افزایش غلظت سدیم سرم، ممکن است موجب افزایش نسبت نیتروژن اوره به کراتینین گردد.
