نام اختصاری: Mycoplasma IgG/IgM
سایر نام ها: آنتی بادی ضد مایکوپلاسما پنومونیه، Mycoplasma Serology، Anti Mycoplasma Ag, antibody
بخش انجام دهنده: ایمونولوژی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم، پلاسما
حجم نمونه مورد نیاز: 1ml
شرایط نمونه گیری:
نیاز به ناشتایی نمی باشد.
ترجیحاً نمونه گیری طی 14 – 10 روز فاز حاد یا نقاهت بیماری انجام شود
ملاحظات نمونه گیری:
مطابق دستورالعمل آزمایشگاه از بیمار نمونه خون وریدی گرفته شود. نمونه گیری باید در شرایط استریل، همراه با تکنیک های آسپتیک صورت گیرد.
محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.
سرم جدا شده باید شفاف و عاری از فیبرین ، همولیز و یا لیپمیک باشد. سرم را در ویال های پلاستیکی استریل جمع آوری کنید.
در صورت استعمال هرگونه داروی آنتی بیوتیک یا مهارکننده سیستم ایمنی، قبل از نمونه گیری آن را در برگه آزمایش یادداشت نمایید.
نمونه گیر می بایست شرح حالی از وضعیت بالینی بیمار از وی پرسیده و در صورت لزوم در برگه آزمایش یادداشت نماید. سن وجنس بیمار را در برگه آزمایش ثبت نمایید.
در صورت نمونه گیری در خارج از آزمایشگاه، بالافاصله آنرا به آزمایشگاه ارسال نمایید. نمونه باید در دمای 4oC انتقال یابد.
موارد عدم پذیرش نمونه:
نمونه ای که به طور مکرر ذوب و فریز گردد.
سرم های با همولیز و لیپمیک شدید.
نمونه هایی که در معرض حرارت بالا قرار گرفته باشند.
نمونه گیری و جمع آوری نمونه در شرایط غیر استریل و همراه با آلودگی میکروبی.
شرایط نگهداری:
ترجیحاً پس از جداسازی سرم آن را تا زمان آزمایش در دمای 2-8oC نگاه دارید. زمان نگهداری ایده ال 48 ساعت می باشد.
در صورتی که در طی 7 روز آزمایش انجام نشود، آن را در 70oC- نگاه دارید. زمان نگهداری ایده ال 14 روز می باشد.
کاربردهای بالینی: کمک به تشخیص پونومونی و سایر بیماریهای ریوی که مایکوپلاسما پنومونیه عامل آن باشد.
روش مرجع: CF
روش ارجح: EIA، PCR
سایر روشها: IFA، لاتکس آگلوتیناسیون، آگلوتیناسیون سرد، ایمونوبلاتینگ
اطلاعات تکمیلی:
مایکوپلاسماها کوچکترین اُرگانیسم های آزاد بیماریزا در انسان می باشند. این اُرگانیسم ها فاقد دیواره سلولی می باشند. بر خلاف ویروس ها این اُرگانیسم ها هم واجد DNA و هم RNA می باشند. مهمترین عامل بیماریزای این گروه مایکوپلاسما پنومونیه می باشد که موجب عفونتهای ریوی می شود. این اُرگانیسم یکی از شایع ترین علل عفونت دستگاه تنفسی فوقانی و پنومونی در اطفال و نوجوانان می باشد. آلودگی معمولاً از طریق قطرات آلوده به اُرگانیسم وارد دستگاه تنفسی شده و منجر به عفونت ریوی می گردد. این اُرگانیسم در محیط کشت بسیار دیر رشد می کند و جداسازی آن مشکل می باشد. بنابراین روشهای سرولوژیک جهت تشخیص عفونت مورد استفاده گرار می گیرند. اخیراً از روشهای مولکولی
( تکثیر DNA) به عنوان تست تأییدی جهت تشخیص قطعی عفونت استفاده می شود.
مقادیر طبیعی: مقادیر مندرج در جدول مقابل برای آنتی بادیهای Mycoplasma IgG/IgM و مطابق با روشELISA می باشد.
ایندکس آنتی بادی: (D نمونه تقسیم بر میانگین O.D cut off ) ×10
میانگین OD cut off: 1
تفسیر: مقادیر مثبت انتی بادی IgM نشاندهنده عفونت حاد می باشد. اگرچه مثبت کاذب نیز ممکن است رخ دهد. در صورتی که تنها آنتی بادی IgG مثبت باشد نشاندهنده عفونت پیشین فرد به مایکوپلاسما می باشد. نتایج منفی تست وجود بیماری مرتبط با مایکوپلاسما پنومونیه را رد نمی کند. . زیرا ممکن است نمونه گیری قبل از ظهور آنتی بادی در خون گرفته شده باشد. نمونه های سرمی جمع آوری شده در ابتدای فاز حاد بیماری ممکن است در تعیین کلاس آنتی بادیهای IgG و IgM با روشهای سرولوژیک منفی باشد. در صورت مشاهده تظاهرات بالینی مطابق با بیماری پیشنهاد می شود 21- 14 روز بعد نمونه گیری مجدد گردد. افزایش 4 برابری مقادیر IgG به همراه مقادیر بالای IgMطی دوبار نمونه گیری در فاصله زمانی 2 تا 4 هفته، نشاندهنده عفونت فعال (اخیر) می باشد.
عوامل مداخله گر :
گونه های دیگر مایکوپلاسما (Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis)، گونه های Ureaplasma و سایر باکتریها از جمله لژیونلا پنوموفیلا، کلامیدوفیلا پنومونیه و کوکسیلا بورنتی ممکن است با آنتی بادیهای مایکوپلاسما پنومونیه واکنش متقاطع داده و منجر به نتایج مثبت کاذب شوند.
وجود روماتوئید فاکتور (RF) ممکن است سبب افزایش کاذب IgM شود.
موارد مثبت کاذب در افرادی که سابقه عفونت پیشین را داشته اند مشاهده شده است. بالاخص در افراد بالای 40 سال سن.
در صورت نمونه گیری پیش از ظهور آنتی بادی در سرم و در افراد دچار نقص سیستم ایمنی ممکن است موارد منفی کاذب مشاهده شود.
نمونه های دارای همولیز و لیپمیک شدید، ذرات فیبرین، آلودگی باکتریایی و حرارت دیده ممکن است در آزمایش ایجاد تداخل نماید.
آنتی بادیIgG ( در مقادیر خیلی زیاد) ممکن است جهت اتصال به جایگاه اتصال با IgM رقابت کرده و منجر به نتایج منفی کاذب گردد.
مصرف داروهای تضعیف کننده یا مهارکننده سیستم ایمنی و آنتی بیوتیکها ممکن است منجر به نتایج منفی کاذب گردد.
در پانکراتیت حاد، مننژیت و عفونتهای استرپتوکوکی مثبت کاذب (IgM) مشاهده شده است.
آنتی ژن بکار رفته در روش فیکساسیون کمپلمان (CF) ممکن است با بعضی آنتی ژنهای سبزیجات، عضله قلب، بافت مغز و غشاء باکتری استرپتوکوک واکنش متقاطع داده و منجر به نتایج مثبت کاذب می گردد.
توضیحات:
نتایج آزمون باید همراه با علائم بیمار، تاریخچه بالینی، و دیگر یافته های آزمایشگاهی ارزیابی شود.
به دلیل مشکلات در جداسازی ویروس از محیط کشت، روشهای سرولوژیک از اهمیت خاصی در تشخیص بیماری برخوردار است.
آزمایشات سرولوژیک حساسیت، ایمنی و عفونت اولیه مایکوپلاسما پنومونیه را تعیین می کنند.
روش EIA (الایزا) جهت تشخیص عفونت مایکوپلاسما پنومونیه از حساسیت، ویژگی و قابلیت دسترسی بالایی برخوردارند.
به دلیل اینکه مقادیر سرمی IgM در سرم ممکن است تا یکسال باقی بماند، بدون افزایش مقادیر IgM نتایج اهمیت چندانی ندارد. افزایش IgM عفونت فعال (اخیر) را تأیید می نماید.
ادامه حضور و یا عدم وجود آنتی بادی نمی تواند در موفقیت یا شکست درمان تعیین کننده باشد.
آزمون نباید به عنوان یک تست غربالگری برای کل جمعیت در نظر گرفته شود. و تنها در بیمارانی که دارای شواهد بالینی عفونت مایکوپلاسمایی می باشند مورد استفاده قرار می گیرد.
آزمون برای نوزادان و بیماران دچار نقص سیستم ایمنی مفید نمی باشد.
