نام اختصاری: Measles Ab IgG/ IgM
سایر نام ها: آنتی بادی ضد ویروس سرخک، Measles Serology، Anti Measles virus Antibody، Anti Rubeola Antibodiy, Serum
بخش انجام دهنده: ایمونولوژی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم، مایع مغزی نخاعی(CSF)
حجم نمونه مورد نیاز: 1ml
شرایط نمونه گیری:
نیاز به ناشتایی نمی باشد.
بهترین زمان برای نمونه گیری پس از هفته اول و قبل از هفته سوم ظهور بثورات جلدی ( تظاهرات بالینی) می باشد.
ملاحظات نمونه گیری:
مطابق دستورالعمل آزمایشگاه در مورد بیماران مسری، از بیمار نمونه خون وریدی گرفته شود. نمونه گیری باید در مکانی مجزا و در شرایط استریل، همراه با تکنیک های آسپتیک صورت گیرد.
محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.
سرم جدا شده باید شفاف و عاری از فیبرین ، همولیز و یا لیپمیک باشد.
نمونه گیری می بایست شرح حالی از وضعیت بالینی بیمار از وی پرسیده و در صورت لزوم در برگه آزمایش یادداشت نماید.
موارد عدم پذیرش نمونه:
نمونه ای که به طور مکرر ذوب و فریز گردد.
سرم های با همولیز و لیپمیک شدید.
3. نمونه هایی که در معرض حرارت بالا قرار گرفته باشند.
شرایط نگهداری:
ترجیحاً پس از جداسازی سرم آن را تا زمان آزمایش در دمای 2-8oC نگاه دارید.
در صورتی که در طی 7 روز آزمایش انجام نشود، آن را در 20oC- نگاه دارید. پایداری نمونه در این دما 14 روز است.
کاربردهای بالینی:
تشخیص آزمایشگاهی عفونت ویروس سرخک.
تعیین میزان پاسخ ایمنی افرادی که واکسینه شده اند.
ثبت و مستند کردن ابتلا به عفونت ویروس سرخک در گذشته در افرادی که سابقه ایمن سازی ( واکسیناسیون) به این ویروس را نداشته اند.
روش مرجع: RIA
روش ارجح: EIA
سایر روشها: IFA، ELISA، ثبوت مکمل (CF)، خنثی سازی ویروس (NT)، مهار هماگلوتیناسیون (HAI)
اطلاعات تکمیلی:
سرخک بیماری ویروسی حاد ومسری است که با ظهور بثورات جلدی، تب و علائم تنفسی مشخص می گردد. انتقال ویروس از طریق دستگاه تنفسی به کمک قطرات آلوده صورت می گیرد. از عوارض این بیماری پنومونی سرخکی، آنسفالیت سرخکی و پان آنسفالیت اسکلروزان تحت حاد (SSPE) می باشد. آنتی بادیهایی از کلاس IgG و IgM علیه پوشش ( انولوپ) ویروس 10 روز پس از ظهور بثورات جلدی در سرم ظاهر می گردد. تیتر IgG پس از 6 ماه کاهش می یابد ولی تا پایان عمر با عیار پایین باقی می ماند.
مقادیر مرجع:
ایندکس آنتی بادی: (O.D نمونه تقسیم بر میانگین O.D cut off ) ×10
: IgM به صورت منفی و مثبت گزارش می شود.
: IgG واکسینه شده: 11< واکسینه نشده: 9>
تفسیر:
وجود آنتی بادی از کلاس IgM در سرم، همراه با وجود یا نبود آنتی بادی IgG نشاندهنده فاز حاد یا عفونت اخیر بیماری سرخک می باشد. نتایج مثبت IgM به تنهایی جهت تشخیص عفونت ویروس سرخک کافی نمی باشد و باید با علائم بالینی سازگار باشد. نبود IgM در سرم حاکی از عدم عفونت حاد به این ویروس می باشد. با این وجود نتایج سرولوژیک منفی ممکن است در شروع عفونت مشاهده گردد و نتایج باید در چارچوب تظاهرات بالینی تفسیر گردد. IgG مثبت همراه با IgM منفی نشاندهنده واکسیناسیون و یا عفونت پیشین به ویروس سرخک می باشد. این افراد نسبت به عفونت مجدد مصونیت دارند. IgG منفی نشاندهنده در معرض قرار نگرفتن فرد به ویروس سرخک و عدم پاسخ اختصاصی ایمنی جهت ایمن سازی می باشد. این افراد غیر ایمن و مستعد ابتلا به عفونت سرخک می باشند. . نتایج منفی (9>) مشکوک به عفونت اخیر و یا پس از واکسیناسیون جهت ارزیابی پاسخ سیستم ایمنی می بایست طی 2 الی 3 هفته بعد تکرار گردد. نتایج مشکوک (9-11) باید با انجام آزمایش نمونه ای جدید در طی10 تا 14 روز بعد پیگیری گردد.
عوامل مداخله گر :
نمونه های دارای همولیز و لیپمیک شدید و ذرات فیبرین ممکن است در آزمایش ایجاد تداخل نماید.
نمونه های سرمی جمع آوری شده در طی فاز حاد بیماری یا بالافاصله پس از واکسیناسیون ممکن است در روشهای سرولوژیک در تعیین کلاس آنتی بادیهای IgG و IgM منفی باشد.
موارد نادری از مثبت کاذب آنتی بادی IgM ممکن است در بیماران سرخجه، هپاتیت مزمن فعال، لوپوس سیستمیک و مونونوکلئوز عفونی مشاهده گردد.
آنتی بادیهای IgG سرخک ممکن است در نمونه های سرمی افرادی که در ماههای گذشته خون یا محصولات آن را دریافت کرده اند مشاهده گردد. در حالی که این افراد ممکن است ایمن نباشند و سابقه ابتلا به عفونت سرخک را نداشته باشند.
نتایج منفی کاذب هنگامی دیده می شود که سرم بیمار قبل از هفته اول یا بعد از هفته دوم پس از ظهور بثورات گرفته شود.
توضیحات:
روشهای سرولوژیک جهت تشخیص پاسخ ایمنی، میزان حساسیت و عفونت اولیه ویروس سرخک بکار می رود.
نتایج آزمایش باید منطبق با علائم بالینی و آزمایشهای تشخیصی تکمیلی تفسیر گردد.
افزایش 4 برابری تیتر IgM به همراه IgG اختصاصی بر علیه سرخک نشاندهنده عفونت اخیر (فعال) می باشد.
در بیماران SSPE تیتر آنتی بادی در CSF و سرم به شدت افزایش می یابد.
علائم بالینی بیماری برای تشخیص کافی می باشد و نیازی به تشخیص آزمایشگاهی معمولاً وجود ندارد.
روش ELISA به دلیل حساسیت بالاتر و در دسترس بودن نسبت به روش های CF و HAI روش انتخابی می باشد.
