سایر نام ها: روی
بخش مورد انجام : بیوشیمی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم یا پلاسمای هپارینه، خون کامل
حجم نمونه مورد نیاز: 0.8 mL
شرایط نمونه گیری: ترجیحاً بیمار ناشتا باشد.
سرم:
- بعد از نمونه گیری 30 دقیقه صبر می کنیم تا نمونه لخته گردد. سپس لخته را سانتریفیوژ کرده تا سرم از فراکسیون سلولی جدا گردد.
- جمع آوری سرم در ظرف عاری از فلز و نگهداری در ویال پلاستیکی صورت گیرد.
پلاسما: جداسازی سریع پلاسما و نگهداری در ویال پلاستیکی پلی پروفیلن
ملاحظات نمونه گیری:
- از لوله های عاری از فلز و اسیدواش استفاده شود.
- سرم یا پلاسما باید ظرف 45 دقیقه از سلول جدا شود.
- از پی پت جهت جابجایی سرم استفاده نکنید.
موارد عدم پذیرش نمونه: عدم استفاده از لوله های اسیدواش یا ویال پلی پروفیلن و نمونه همولیز یا ایکتریک شدید موجب رد نمونه می شود.
شرایط نگهداری: نمونه در C◦ 4 و در C◦ 20- به مدت 14 روز پایدار است.
کاربردهای بالینی: به منظور تشخیص اضافه بار یا کمبود روی انجام می شود.
روش مرجع: (AAS) Atomic Absorption Spectrophotometry
روش ارجح: AAS، فتومتریک
مقادیر طبیعی:
سرم: 70 – 120 µg/dl
گلبولهای قرمز: 10 – 16 µg/dl
ادرار:150 – 1200 µg/day
تفسیر: مقادیر طبیعی روی سرم بین 70 – 120 µg/dl می باشد. بیماران دچار سوختگی مبتلا به آکرودرماتیتیس انترو پولیتیکا مقادیر روی سرم آنها کمتر از µg/dl 40 می باشد. این بیماران به سرعت به مکمل روی پاسخ می دهند.
افزایش سطح: آنمی، آترواسکروز (تصلب شرایین)، بیماری عروق کرونر، کارسینوم استخوان
کاهش سطح: ایدز، عفونت حاد، استرس، سوختگی ها
عوامل مداخله گر:
افزایش دهنده ها: کلروتالیدون و پنی سیلامین
کاهش دهنده ها: کورتیکواستروئیدها، استروژن ها، انترفرون ها، ضد بارداری خوراکی (OCP)، فنی توئین، تیازیدها
توضیحات: میزان روی در سرم 16 درصد بیش از پلاسما گزارش می شود. ضد انعقاد ها مقدار بسیار کمی روی دارند. نمونه سرم همولیز شده منجر به افزایش کاذب در سطح سرمی روی می شود.
