نام اختصاری:Ab HTLV-I/-II
سایر نام ها: HTLV I&II Ab Screen, S، Anti human T Lymphotrophic virus I&II Ab
بخش انجام دهنده: ایمونولوژی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم، پلاسما (ضد انعقاد سیترات، هپارین، EDTA)
حجم نمونه مورد نیاز: 1 ml
شرایط نمونه گیری:
نیاز به ناشتایی نمی باشد.
نمونه گیر باید قابلیت انتقال ویروس از طریق خون آلوده را در نظر بگیرد.
ملاحظات نمونه گیری:
محل خونگیری را از نظر خونریزی یا عفونت بررسی نمایید.
به بیمار مشکوک گوشزد نمایید که از تماس نزدیک با سایر افراد پرهیز کند.
تا زمانی که نتایج سرمی خلاف آن را ثابت ننموده، بیمار را باید آلوده در نظر گرفت.
پس از نمونه گیری سوزن سرنگ را بلافاصله در ظرف مخصوص (Safety box) بدور اندازید.
در صورت نمونه گیری در خارج از آزمایشگاه، نمونه را سریعاً به آزمایشگاه بفرستید.
برای بیماران مشکوک به HTLVفرمی از سابقه ابتلاء به بیماری را یادداشت کرده و آن را مستند کنید.
موارد عدم پذیرش نمونه:
نمونه همولیزه شدید.
نمونه لیپمیک شدید.
نمونه ایکتریک شدید.
فریز کردن و ذوب کردن مکرر
استفاده از نمونه های حاوی فیبرین، آلودگی میکروبی و غیر شفاف توصیه نمی شود.
شرایط نگهداری: نمونه به مدت 7 روز در دمای4oC و 28 روز در 20oC- پایدار است.
اطلالات بالینی:I HTLV- و HTLV-II همانند ویروس HIV از گروه رترو ویروسها می باشند. نحوه انتقال و دوره کمون طولانی ویروس مشابه ویروس HIV
از طریق شیر مادر، سرنگ آلوده، محصولات خونی و تماس جنسی می باشد. این ویروس در جنوب ژاپن، جزایر کارائیب، امریکای جنوبی و مناطقی از افریقا بومی است. ارتباط ویروس I HTLV- با لوسمی T-Cell در بزرگسالان و اختلالات نرولوژیک (عصبی) مانند پاراپارزی اسپاستیک گرمسیری شناخته شده است. HTLV-II مسئول بیماریهای نادرتری در انسان می باشد که مهمترین آنها لنفوم/لوسمی سلول مویین در بزرگسالان (Hairy Cell Leukemia) می باشد.
کاربردهای بالینی: تشخیص و تأیید انواع آنتی بادی های اختصاصی ویروس لنفوم سلول T انسانی (HTLV-I و HTLV-II) و افتراق عفونت HTLV-I از HTLV-II.
روش مرجع: وسترن بلات (WB)
روش ارجح: PCR و کشت ویروس ( جهت تفکیک HTLV-I از HTLV-II ضروری است).
سایر روشها: الایزا (ELISA)
مقادیر طبیعی: منفی (بر اساس Cut off کیت)
نمونه هایی که جذب نوری آنها معادل 10% Cut off است باید مجدداً آزمایش شوند. نتایج مثبت باید با روش Western Blot تایید شوند.
تفسیر: منفی شدن نتایج غربالگری نشاندهنده عدم وجود ویروس های HTLVI وII HTLV و آلوده نبودن به این دو ویروس می باشد. مثبت شدن نتایج غربالگری حاکی از آلودگی بیمار به یکی از دو ویروس HTLVI وII HTLV می باشد. با این وجود نتایج سرولوژیک مثبت ابتلا به عفونت را تأیید نمی کند (اختصاصیت پایین) . همچنین در روشهای سرولوژیک نمی توان دو ویروس را از هم متمایز کرد. نتایج مثبت باید با یک تست تأییدیه تکرار گردد. روش LIA یا line immunoassay و روش Western Blotبه عنوان روشهای تأییدی در نظر گرفته می شوند و نتایج مثبت آنها، ابتلا به ویروس HTLVI و یا HTLVII را تأیید می نماید. مثبت شدن نتایج سرولوژیک و منفی یا مبهم بودن نتایج تاییدی نشاندهنده مثبت کاذب و یا موارد مشکوک به عفونت می باشد. تکرار نتایج 1 تا 2 ماه بعد، وضعیت نهایی عفونت HTLV را آشکار می سازد. در صورتی که نتایج آزمون تاییدی پس از چندین بار مبهم نشان دهد، حاکی از عدم وجود عفونت HTLV می باشد.
عوامل مداخله گر :
نمونه های حاوی ذرات فیبرین، آلودگی میکروبی یا نمونه جسم مرده در نتایج آزمون تداخل ایجاد می کند.
نمونه فریز شده ای که جهت ذوب شدن در معرض حرارت بالا قرار گیرد و یا نمونه ای که مکرراً ذوب و فریز گردد در نتایج آزمون تداخل ایجاد می کند.
نمونه همولیزه با غلظت هموگلوبین بیشتر از 305 mg/ml، لیپمیک با غلظت تری گلیسرید بیشتر از 300 mg/ml و ایکتریک با غلظت بیلی روبین بیشتر از 2 mg/ml موجب تداخل در نتایج آزمایش می گردد.
توضیحات:
تست HTLVI/II به عنوان تست غربالگری و تاییدیه برای نمونه های سرم، سلول های انسانی، بافتها و اندام های جامد اهداکنندگان پیشنهاد نمی شود.
نتایج منفی تست، احتمال در معرض آلودگی قرار گرفتن با ویروسهای HTLVI/II را رد نمی کند.
در اوایل آلودگی به عفونت HTLV، ممکن است سطوح آنتی بادیهای HTLVI/II (از کلاس IgG) قابل اندازه گیری نباشد.
تفکیک این دو سروتیپ با روش های سرولوژیک امکان پذیر نیست.
وجود آنتی بادیهای ضد HTLV رابطه ای با ویروس HIV ( ایدز) ندارد. اما با این حال راه انتقال HTLV مشابه HIV است ( مانند آلودگی مایعات بدن، استفاده از داروهای تزریقیIV، تماس جنسی، شیردهی).
در آزمایشگاههای پیشرفته از جستجوگرها ( پروب) اسید نوکلئیک برای تشخیص و افتراق HTLVI/II استفاده می شود.
