در بسیاری از کشورهای دارای منابع محدود، مادران آلوده به HIV با یک انتخاب جدی روبرو هستند. شیر دادن به نوزادان خود و خطر انتقال HIV از طریق شیر مادر، یا تغذیه نوزادان با شیر خشک، که نوزادان خود را از بسیاری از مصونیت‌های طبیعی مورد نیاز در برابر بیماری‌های کشنده در اوایل دوران نوزادی محروم می کند.
در سال 2008، محققان با حمایت مؤسسه ملی بهداشت کودک و توسعه انسانی یونیس کندی شرایور (NICHD) و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، یافته‌هایی را اعلام کردند که حمایت از شیردهی را در میان مادران آلوده به HIV در کشورهای فقیر از منابع طبیعی تقویت می‌کرد. محققان دریافتند که می‌توان با درمان طولانی‌مدت داروی ضد اچ‌آی‌وی، خطر ابتلا به HIV را در نوزادان شیرخوار کاهش داد.
در مطالعه “پیشگیری نوزادان پس از مواجهه” (PEPI)، محققان حدود 3000 نوزاد را در مالاوی دنبال کردند و یک درمان استاندارد ضد HIV – نویراپین (NVP) در بدو تولد و به دنبال آن دوزهای روزانه زیدوودین (ZDV)را به مدت یک هفته، با دو مورد مقایسه کردند. رژیم‌های دارویی 14 هفته‌ای. نوزادان یک گروه روزانه NVP دریافت کردند. به گروه دوم دوزهای روزانه NVP و ZDV داده شد. هیچ یک از نوزادان در بدو تولد HIV مثبت نبودند.
محققان دریافتند زمانی که نوزادان 6 ماهه بودند، انتقال HIV در میان نوزادانی که رژیم 14 هفته‌ای NVP را دریافت می‌کردند در مقایسه با نوزادانی که درمان استاندارد را دریافت کردند، 60 درصد کاهش یافت. در میان نوزادانی که درمان ترکیبی NVP+ZDV 14 هفته‌ای دریافت کردند، انتقال 49 درصد کاهش یافت.
در 9 ماهگی، 10.6 درصد از نوزادان در گروه درمان استاندارد مبتلا به HIV بودند. در مقایسه، 5.2 درصد در گروه NVP گسترش یافته آلوده و 6.4 درصد در گروه NVP+ZDV گسترش یافته آلوده بودند که به ترتیب با کاهش 51 درصدی و 40 درصدی عفونت HIV مطابقت دارد. تفاوت عفونت HIV بین دو گروه درمان گسترده از نظر آماری معنی‌دار نبود.
نویسندگان مطالعه به این نتیجه رسیدند که ارائه داروهای ضد اچ آی وی به نوزادان شیرخوار یک راه عملی و موثر برای کاهش عفونت HIV است. محققان تحت حمایت NIH به بررسی ایمنی و اثربخشی درمان‌ها برای جلوگیری از انتقال HIV به نوزادان ادامه می‌دهند.
منابع
سایت:newsinhealth.nih.gov
