گزینه های درمانی ماستوسیتوز بستگی به نوع و شدت علائم شما دارد.
تقریباً تمام داروهای مورد استفاده برای درمان ماستوسیتوز فاقد مجوز هستند. این بدان معناست که تولیدکنندگان برای استفاده از داروی خود برای درمان ماستوسیتوز مجوزی درخواست نکرده‌اند.
به عبارت دیگر، این دارو تحت آزمایشات بالینی قرار نگرفته است تا ببینند آیا می‌تواند ماستوسیتوز را به طور مؤثر و ایمن درمان کند یا خیر.
میدوستاورین
Midostaurin یک داروی مجاز است که می‌تواند برای درمان ماستوسیتوز سیستمیک پیشرفته استفاده شود. با کند کردن رشد ماست‌سل‌ها عمل می‌کند. می‌تواند به تسکین برخی از علائم ماستوسیتوز سیستمیک پیشرفته و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
عوارض جانبی مصرف میدوستاورین ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اسهال و استفراغ
لرز
سردرد
افزایش وزن
کرم استروئیدی
موارد خفیف تا متوسط ماستوسیتوز جلدی را می‌توان با یک کرم استروئیدی بسیار قوی (کورتیکواستروئیدهای موضعی) برای مدت زمان محدودی درمان کرد. کرم استروئیدی تعداد ماست سل‌ها را کاهش می‌دهد که می‌توانند هیستامین را آزاد کنند و باعث التهاب داخل پوست شوند.
عوارض جانبی کرم استروئیدی در صورت استفاده بیش از حد عبارتند از:
نازک شدن پوست، که گاهی اوقات می‌تواند منجر به کشیدگی دائمی شود
کاهش موقت رنگدانه‌های پوست
ناحیه آسیب دیده پوست به راحتی کبود می‌شود
برای کاهش خطر عوارض جانبی، باید کرم را فقط در مناطقی از پوست که تحت تأثیر ضایعات قرار گرفته اند، بمالید.
آنتی هیستامین‌ها
آنتی هیستامین‌ها همچنین می‌توانند برای درمان علائم ماستوسیتوز پوستی یا غیرفعال مانند خارش و قرمزی پوست استفاده شوند.
آنتی هیستامین‌ها نوعی دارو هستند که جلوی اثرات هیستامین را می‌گیرند. آن‌ها به طور گسترده برای درمان شرایط آلرژیک استفاده می‌شوند.
عوارض جانبی برخی از آنتی هیستامین‌های “کلاسیک” عبارتند از:
سردرد
دهان خشک
خواب آلودگی
با این حال، زمانی که به دارو عادت کردید، این عوارض جانبی باید به سرعت از بین بروند. آنتی هیستامین های مدرن معمولا این عوارض جانبی را ایجاد نمی کنند.
کروموگلیکات سدیم
کروموگلیکات سدیم دارویی است که برای درمان ورم ملتحمه، آسم و آلرژی غذایی استفاده می‌شود. همچنین ممکن است برای درمان علائم روده‌ای ماستوسیتوز استفاده شود، اما به خوبی از روده جذب نمی شود.
کروموگلیکات سدیم یک تثبیت کننده ماست سل است، به این معنی که میزان مواد شیمیایی آزاد شده توسط ماست سل‌ها را کاهش می‌دهد. این به تسکین علائمی مانند اسهال و درد معده کمک می‌کند.
برخی از افرادی که کروموگلیکات سدیم مصرف می‌کنند، احساس بیماری و درد مفاصل را گزارش کرده‌اند.
نوعی از کروموگلیکات سدیم که روی پوست اعمال می‌شود در دسترس است که ممکن است به خارش کمک کند. با این حال، به طور معمول با نسخه در دسترس نیست.
قرص‌های استروئیدی
اگر علائمی مانند خارش شدید باشد، ممکن است قرص‌های کورتیکواستروئیدی (کورتیکواستروئیدهای خوراکی) به صورت کوتاه مدت تجویز شوند. با این حال این عارضه این نادر است.
اگر درد استخوان ناشی از ماستوسیتوز یا یک واکنش آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) دارید، ممکن است یک دوره کوتاه از قرص‌های کورتیکواستروئید توصیه شود.
عوارض جانبی کورتیکواستروئیدهای خوراکی که به صورت کوتاه مدت استفاده می شوند عبارتند از:
افزایش اشتها
افزایش وزن
بی‌خوابی
احتباس مایع
تغییرات خلقی، مانند احساس تحریک پذیری یا اضطراب
بیس فسفونات ها و مکمل های کلسیم
اگر استخوان‌های ضعیف شده (پوکی استخوان) ناشی از فعالیت غیرطبیعی ماست سل در استخوان‌های خود دارید، دارویی به نام بیس فسفونات ها به شما داده می‌شود.
بیس فسفونات ها روند تجزیه استخوان را کند می‌کنند در حالی که اجازه می‌دهند تولید استخوان جدید به طور طبیعی ادامه یابد، که تراکم استخوان شما را بهبود می‌بخشد.
همچنین ممکن است به شما مکمل‌های کلسیم داده شود، زیرا کلسیم به تقویت استخوان‌ها کمک می‌کند.
آنتاگونیست‌های گیرنده H2
اگر درد معده ناشی از زخم معده (زخم معده) دارید، دارویی به نام آنتاگونیست گیرنده H2 به شما داده می‌شود.
این کار اثرات هیستامین در معده را مسدود می‌کند – هیستامین تولید اسید معده را تحریک می‌کند که به پوشش معده آسیب می‌رساند.
اینترفرون آلفا
اینترفرون آلفا که در ابتدا برای درمان سرطان طراحی شده بود، در درمان برخی از موارد ماستوسیتوز تهاجمی موثر بوده است.
دلیل این امر دقیقاً مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد این دارو تولید ماست سل‌ها را در داخل مغز استخوان کاهش می‌دهد.
اینترفرون آلفا به صورت تزریقی تجویز می‌شود. هنگام شروع مصرف اینترفرون آلفا ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا مانند لرز، دمای بالا و درد مفاصل داشته باشید.
با این حال، با عادت کردن بدن به دارو، علائم شما باید با گذشت زمان بهبود یابد.
